
«Unha historia de humor perverso, surrealista, absurda que bebe do teatro de Ionesco. Unha comedia delirante, esperpéntica, crítica e rupturista, non apta para nenos pequenos nin para cristiáns practic

Unha peza aceda, con chiscadelas ao cine negro, á mediática figura do psycho killer, aos clásicos do suspense e mesmo aos asasinatos entre veciños. Unha perfecta pescuda do crime imperfecto na que nada escapa da sátira demoledora que nos propón o seu autor».
El montaje de Furafollas elimina el personaje femenino y se basa en las escenas de los personajes masculinos (a las que antepone un prólogo multimedia). Con el personaje femenino suprime todo el desenlace de la obra textual, produciendo lo que una reseñista describió como «final forzado».
(Manolo García en la versión de 1983)
No hay comentarios:
Publicar un comentario